پيام
+
علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را/که به ماسوي فکندي همه سايه هما را/نــاشناسي کـه به تاريکـي شب/مي بُرد شــامِ يتيمانِ عــرب/
پادشاهي که به شب بْرقَع پوش
/
مي کِشد بارِگدايان بردوش/
دل اگر خداشناسي همه در رخ علي بين/
به علي شناختم من بخدا قسم خدا را/
بخــدا کـه در دو عـالم اثــر از /فنــا نمانـد
چو علي گرفته باشد سُرِ چشمه بقا را/
* سميه *
89/4/7
اشكان.
برو اي گداي مسکين در خانه علي زن /که نگين پادشاهي دهد از کرم گدا را/ درجهاني همه شور و همه شَر /ها عُليّّ بشرّ کَيفُ بشر/ شَبرْوان مستِ وِلاي تو علي / جانِ عالم به فداي تو علي